نواندیشان بازیافت

دبیر کارگروه تخصصی پسماند و محیط زیست اتاق فکر توسعه مازندران گفت: عجیب است که برای داشتن محیط زیستی سالم کمترین هزینه‌ها در این بخش می‌شود اما شاهدیم که با کوچک ترین وزش بادی موج عظیم نایلون‌ها در سطح جنگل های محل دپوی زباله پخش می‌شوند.

عابسی، دبیر کارگروه تخصصی پسماند و محیط زیست اتاق فکر توسعه مازندران در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با مقایسه مکان تصفیه آب و مکان دفن زباله گفت: وقتی نمی‌توان عملیات تصفیه آب را تنها با یک حوضچه و کلر انجام داد پس برای محل دفن زباله نیز باید سازه مناسب، تجهیزات و امکانات دفن و پردازش زباله وجود داشته باشد.

وی در تشریح ساختار و عملکرد اماکن دفن و دپوی زباله یادآور شد: این اماکن محصور بوده و دارای فضای پوششی، ژئوتکستایل، استخر جمع آوری شیرابه، محل جمع آوری گاز و دارای سلول بندی‌های متفاوت بوده که به شکل اصولی طراحی و ساخته می شوند.

    تهران- ایرنا- انتشار خبر واردات 25 هزار تن زباله برای کارخانه های بازیافت در صورتی رخ می دهد که ایرانی ها سالانه 20 میلیون تن زباله تولید می کنند اما بنا به گفته دبیر اتحادیه صنایع بازیافت، دلال ها با افزایش قیمت پسماندها باعث رشد فرایند واردات پسماند شده اند.


به گزارش گروه تحلیل، تفسیر و پژوهش های خبری، «علی مریدی» مدیرکل دفتر آب و خاک سازمان حفاظت محیط زیست کشور اخیرا صحبت از 25 هزار تن زباله وارداتی برای کارخانه های بازیافت کرد. او عنوان کرده است تنها امسال از کشورهای عراق، افغانستان و کشورهای کوچک شمال ایران این حجم وارد شده و دلیل این را چنین بیان کرده است که «چون خوراک «زباله» گیرشان نمی آید!».
آمارهای سازمان حفاظت محیط زیست ایران نشان می دهد هر ایرانی سالانه در حدود 8 کیلوگرم پلاستیک مصرف می کند که متوسط عمر هر کیسه پلاستیک 12 دقیقه است.

تا چند دهه قبل موضوع یا معضلی به نام زباله بویژه در مناطق روستایی مطرح نبود اگر هم ضایعاتی وجود داشت از مواد آلی و قابل تجزیه در محیط یا قابل استفاده برای خوراک دام ها بود و عملا زباله معنا نداشت، اما با گذر زمان و با صنعتی شدن جوامع از یک طرف و آسایش و راحت طلبی ما انسانها از طرف دیگه ما را با پیامد هایی روبرو کرد که یکی از آنها زباله است.
موادی وارد زندگی ما شده که در حال حاضر جداکردن آنها از روزمرگی های ما بسیار سخت یا شاید غیر ممکن باشد، خیلی از تولید کننده ها محصولاتی را تولید می کنند که جزو الزامات زندگی ما نیستند اما به دلیل منافع زیادی که برای آنها دارند با استفاده از ابزارهای مختلف تبلیغاتی این مواد را به سادگی وارد زندگی ما کردند که خیلی از آنها تبدیل به  معضل بویژه در محیط زیست شدند، اما اینکه معایب آنها بیشتر است یا مزایا می بایست مورد بررسی قرار گیرد، برای مثال شوینده های مختلفی که امروزه استفاده می کنیم و روزبروز متنوع تر میشوند یا ظروف پلاستیکی و یکبار مصرف که وارد زندگی ما شده تا چند دهه قبل وجود خارجی نداشتند و زندگی ها هم جریان داشت.

عضو انجمن ملی صنایع پلاستیک ایران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: برای حفظ محیط زیست به جای آنکه آمارها را بالا ببریم بهتر است مصرف پلاستیک را کاهش بدهیم و از سوی دیگر به صنعت هم آسیب نزنیم. قطعاً فناوری در این زمینه می‌تواند به یاری محیط زیست و صنعت بیاید.

هوشنگ پارسا توضیح داد: می توانیم با یک دید مثبت به مسئله نگاه کنیم و ببینیم دنیا چه کرده است و ما هم به همان سمت برویم. ما عادت کرده‌ایم آمار را بالا ببریم‌ و در خصوص مسئله پلاستیک هم همین است، عموما تلاش کرده‌اند آمار را بالا ببرند،اما می‌توانیم مثلاً به جای آنکه برای پوشش کاری از ۳ تن پلاستیک استفاده کنیم، از ۵۰۰ کیلو پلاستیک استفاده کنیم، از یک سو باید مصرف را کاهش بدهیم و از سوی دیگر به صنعت هم آسیب نزنیم و اگر به طور مثال کسی گلخانه دارد با مشکل مواجه نشود.